ในอดีตผมเคยเป็นคนที่ ดิ้นรนหาเงินทอง
พอมีเงินทองก็พยายามที่จะมองหาความสุข
จากสิ่งของบ้าง
จากรอบๆ ตัวบ้าง
และพยายามคิดไปเองว่านี่คือความสุขของเรา
บางทีก็ดิ้นรนไปไกลเพื่อที่จะมองหาความสุข
ที่เราคิดว่ามันต้องใช้ความพยายามอย่างมากให้ได้มา
ครั้งหนึ่งในชีวิตผมยอมที่จะ
เป็นหนี้ถึงเกือบ 100% ของรายได้
เพื่อซื้อของที่ผมเข้าใจว่าจะทำให้ผมมีความสุขได้
ผมได้เงินเดือนมา 50,000 บาท
เพื่อไปผ่อนบ้าน 30,000 บาทต่อเดือน
และผ่อนรถอีก 15,000 บาทต่อเดือน
เรียกได้ว่าแค่ผ่อน 2 อย่างนี้
ก็แทบทำให้ชีวิตไม่มีเงินจะซื้อข้าวกินแล้ว
หลังจากนั้นเราก็ยอมรับว่า…
การหาความสุขที่ง่ายที่สุด
คือการใช้เงินซื้อไปเลย ไม่ว่าจะเป็น
– รถใหม่
– บ้านใหม่
ซึ่งไม่แปลกอะไรเพราะนี่คือความตื่นเต้นของชีวิตเรา
การมีชีวิตที่ไม่ตื่นเต้นนั้นดู อับเฉา
แต่ความตื่นเต้นก็ควรอยู่บนความพอดีด้วย
ความยากของการมองหาความสุข
คือการยิ่งหายิ่งทำให้ความคิดของเราป่วย
มีครั้งหนึ่งที่ญาติผู้ใหญ่ถามผมว่า
การทำธุรกิจมันทำแล้วหยุดไม่ได้ใช่ไหม
พอเรารวยแล้วก็ต้องการที่จะมีมากขึ้นไปอีก
แล้วทำไมเราไม่รู้จักคำว่า “พอ” ละ
เราจะสามารถหยุดได้
เมื่อถึงจุดที่เรารู้สึกพอแล้ว
แต่จุดนั้นมันยังมาไม่ถึง
ผมไม่ได้ต้องการรวยที่สุดในโลก
แต่ถ้าหยุดมันก็ไม่ได้เพียงพอให้ผมใช้ชีวิตเลย
ผมยังไม่กิเลสที่จะเที่ยวรอบโลก
ใช้เงินซื้อรถหรูที่อยากได้
ตอนนี้ยังหาเงินไม่พอที่จะไปถึงจุดนั้นเลยด้วยซ้ำ
พอผมพูดจบญาติผู้ใหญของผมก็ได้พูดต่อว่า
“จริงๆ แล้วชีวิตมันเป็นเรื่องที่ง่ายมากๆ
แค่อยู่และได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรักมันก็เพียงพอแล้ว
มันก็สามารถจะหาความสุขให้กับชีวิตได้แล้ว”
แต่เราไปทำให้ชีวิตมันยากเอง
เราไปทำงานเพราะอยากได้เงินเพื่อใช้ชีวิต
แต่ระหว่างทางก็เสียเงินให้กับสิ่งที่เราอยากได้ไปเรื่อยๆ
เพียงเพราะเราเข้าใจว่าความสุขคือ
“สิ่งของที่อยากได้”
จนสังคมพาเราไปให้อยากมีเหมือนคนอื่นๆ
เราเสียเงินที่ได้มาจากการทำงาน
ให้กับสิ่งที่ไม่จำเป็นมากกว่า
เพื่อความสุขที่เราเข้าใจผิดไป
จนติด “กับดักการทำงาน”
พอยิ่งทุกข์ ก็ยิ่งทำให้มองหาความสุขจอมปลอมมากขึ้น
งานอะไรที่ได้เงินเดือนมากขึ้น
ก็ยิ่งทำให้อยากได้
ความสุขจอมปลอมมากขึ้น
บ้านหลังใหญ่ที่จ่ายเกินตัว
รถคันใหม่ที่หรูหรากว่าเดิม
มือถือรุ่นใหม่ที่ทันสมัยกว่าใคร
กระเป๋าแบรนด์เนมที่หรูหรามากมาย
ใครจะรู้บ้างว่า เบื่องหลังมันคือความทุกข์ที่คาดไม่ถึง
เพราะว่า “เราทำชีวิตให้มันยากเอง”
หนังสือ : ความลับของมนุษย์เงินเดือน 1%
ผู้แต่ง : พูม ชินโชติกร