อย่าวางใจลูกน้องที่เก่งแต่ปาก ในชีวิตประจำวันของเรามักเจอคนหลากหลายแบบ คนประเภทหนึ่งที่พบมากในสังคมคือ คนที่ดีแต่ปาก หรือที่เรียกว่าพวกขี้โม้ คนกลุ่มนี้หากดูที่ภายนอกจะดูเหมือนเก่ง ยิ่งได้นั่งคุยก็ยิ่งเคลิ้มเพราะมีทักษะการนำเสนอที่ดี แต่ถ้าให้ทำงานจริง ส่วนใหญ่จะคนละเรื่องกับที่คุย
เนื้อหาจากสามก๊ก
กาลครั้งหนึ่ง เล่าปี่จำเป็นต้องยึก 4 หัวเมืองเกงจิ๋วใต้ ได้แก่ เมืองเลงเหลง เมืองฮุยเอี๋ยง เมืองบุเหลง และเมืองเตียงสา เพื่อใช้เป็นฐานขยายอำนาจออกไป เมืองแรกที่เล่าปีต้องบุกยึดคือเลงเหลง
งานนี้เล่าปี่ทุ่มทุนสร้างมาก เพราะเคลื่อนทัพไปด้วยตัวเอง ภายในกองทัพมีขงเบ้ง จูล่ง และเตียวหุย ทัพนับหมื่นเคลื่อนพลประชิดเลงเหลงเพื่อหวังกดดันให้ เล่าเตา เจ้าเมืองยอมแพ้ เพื่อที่จะได้ชนะโดยไม่เสียเลือดเนื้อ
ด้านเล่าเตาเมื่อรู้การมาของเล่าปี่ก็รู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก คุณชายเล่าเหียน ลูกชายเล่าเตาเป็นคนประเภท “ลูกวัวไม่กลัวเสือ” จึงสนับสนุนให้เล่าเตาประกาศศึก ทั้งยังเชื่อว่าแม่ทัพ “โต๊ะเอง” เป็นคนเก่งกล้าสามารถกำจัดศัตรูได้
ด้านโต๊ะเองพอได้ยินเช่นนั้นก็รีบยืดอก อาสาออกศึก คุยโวถึงความเก่งกล้าของตนเองประกาศว่าจะถล่มทัพเล่าปีให้หมด ชนิดแต่กลับมาไม่ได้ ทว่าพอออกรบได้ไม่นานก็พ่ายแพ้ ยับเยินไม่เป็นท่า ถูกจับกุมอย่างรวดเร็ว
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเล่าปีและขงเบ้ง โต๊ะเอง ก็ได้แต่ร้องขอชีวิตจนหมดศักดิ์ศรีความเป็นแม่ทัพ ทั้งยังอาสาเป็นไส้ศึกให้กับเล่าปี่ในการจับตัวลูกชายเล่าเหียนลูกชายเล่าเตา ขงเบ้งจึงปล่อยโต๊ะเองให้ไปทำงานตามแผน
โต๊ะเองกลับมาถึงเมืองเลงเหลงก็มาคุยฟุ้งถึงวีรกรรมความเก่งกาจของตน พร้อมทั้งบอกเล่าเตาให้ “ซ้อนกล” ขงเบ้ง เพื่อจะได้จับตัวเล่าปี่
ฝ่ายเล่าเตาก็เชื่อคำพูดโต๊ะเอง จึงทำให้เล่าเหียนนำทัพไปดักซุ่ม สุดท้าย โต๊ะเองก็พลาดท่าอีกรอบ จากที่จะไปซ้อนกลข้งเบ้ง ก็ถูกขงเบ้งซ้อนกลจนย่อยยับ โต๊ะเองถูกเตียวหุยสังหาร ส่วนเล่าเหียนถูกจับเป็นตัวประกัน ข่าวความพ่ายแพ่ของโต๊ะเองถึงเล่าเตา ทำให้เล่าเตาตัดสินใจยอมแพ้เล่าปี่อย่างไร้เงื่อนไข
เดิมเล่าเตาเจ้าเมืองเลงเหลงก็ไม่มีปัญญาอะไรไปต่อกรกับเล่าปี แต่เพราะเชื่อเล่าเหียนว่าสามารถชนะทัพเล่าปีได้ ยิ่งได้ฟังคำพูดคุยโวของโต๊ะเองก็ยิ่งมั่นใจมากขึ้น จึงตัดสินใจเปิดศึกและสุดท้ายก็พ่ายหมดรูป
จริงๆแล้ว ด้วยประสบการณ์ของเล่าเตา เขามองถูกแล้วว่าเป็นเรื่องยากที่จะชนะ เพราะแม่ทัพของเขาฝีมือไม่ดีเท่าฝีปาก ทั้งชำนาญการรบก็ผิดกับทัพเล่าปี่ ยิ่งถ้าโต๊ะเองคือแม่ทัพที่เก่งที่สุด นั่นแสดงว่าเมิองนี้คงไร้ยอดขุนพลแล้ว การเปิดเมืองเพื่อยอมจำนนจึงเป็นทางออกที่เหมาะสม
ข้อสรุปแนวคิดจากเรื่องนี้
เรื่องราวในตอนนี้สอนให้เรารู้ว่า อย่าวางใจคนอย่างโต๊ะเอง หรือ อย่าไปฝากความหวังไว้กับพวกขี้คุย เพราะคนเหล่านี้สร้างความผิดหวังให้กับเจ้านายและเพื่อนร่วมงานมามากแล้ว
ทำไมหรือครับ เพราะคนเหล่านี้ชำนิชำนาญการสร้างภาพ คนที่ไม่รู้จักหรือไม่สนิทก็หลงคิดว่าคนแบบนี้เก่งมากมาย แต่พวกเขาลืมไปว่าคนเก่งจริงไม่พูดมากและจะทำมากกว่าพูด
ที่พูดแบบนี้ ไม่ได้หมายความว่าจะไปตัดอนาคตใคร คนโม้เก่งหรือดีแต่พูดก็สามารถพัฒนาได้ครับ เป็นการพัฒนาด้านการสื่อสาร การนำเสนอ เพราะคนพวกนี้มีทักษะการพูดเจรจาอยู่แล้ว หากใช้พวกเขาทำงานที่ตรงจุดย่อมสร้างประโยชน์ได้มากมาย
ฉะนั้น คนเป็นเจ้านายจึงต้องเลือกใช้คนให้เหมาะกับงาน และพัฒนาจุดแข็งของเขา เพื่อให้พวกเขาได้แสดงศักยภาพเต็มที่ในสนามแข่งที่พวกเขาถนัด
หนังสือ : อยู่อย่างฉลาด อยู่อย่างสามก๊ก
ผู้แต่ง : เปี่ยมศักดิ์ คุณากรประทีป
สั่งหนังสือได้ที่ : https://bit.ly/3zu6Llk
บทความน่าอ่าน