หายนะของผู้นำโลกสวย การมองโลกในแง่บวกย่อมเป็นเรื่องดี แต่การมองโลกจากความเป็นจริงย่อมดีกว่า เพราะความจริงแม้มันจะเจ็บปวด แต่มันทำให้คุณเก่งและแกร่ง ทว่าหากมองโลกแบบมโนคิดเองเออเองโดยไม่สนใจความจริง ย่อมทำให้การตัดสินใจผิดพลาด นำมาซึ่งการสูญเสียที่คาดไม่ถึง
เนื้อหาจากสามก๊ก
โจโฉถล่มอ้วนเสี้ยวผู้ครองแว่นแควันภาคเหนือในยุทธการกัวต๋อ จากนั้นยกไพร่พลบุกแควันกิจิ๋วยึดที่มั่นของตระกูลอ้วน เล่าปี่เห็นโอกาสเหมาะที่จะรวบรวมผู้กล้าในเมืองยีหลำ หวังยกทัพบุกพระนครโต๋ ทว่าโจโฉอ่านเกมออก จึงเร่งยกทัพมารับมือเล่าปี่ ศึกนี้เล่าปี่พ่ายยับต้องหนีไปขอพึ่งเล่าเปียวผู้ครองแคว้นเกงจิ๋ว
เล่าเปียวยินดีให้เล่าปี่มาพึ่งพิง เล่าปี่พยายามโน้มน้าวให้เล่าเปียวเคลื่อนทัพบุกพระนครฮูโต๋ในจังหวะที่โจโฉกำลังเคลื่อนทัพขึ้นเหนือ เพื่อกวาดล้างฐานอำนาจเก่าของตระกูลอ้วนและกำจัดเหล่าทายาทของอ้วนเสี้ยว
เล่าเปียวกลับมองไม่เห็นโอกาส “โจโฉอยู่ทางเหนือก็ให้เขาวุ่นวายกับทางเหนือ ส่วนข้าอยู่ที่เกงจิ๋วไม่เคยมีความทะเยอทะยานอยากเป็นใหญ่ ปกครองบ้านเมืองอย่างสงบสุขมาโดยตลอดฉะนั้นข้าคิดว่าเขาควรอยู่ส่วนเขา และข้าก็อยู่ส่วนข้า ต่างคนต่างอยู่น่าจะดีที่สุด”
เล่าปี่ได้ฟังเล่าเปียวกล่าวเช่นนี้ ก็มิกล้าที่จะแข็งขืนโน้มน้าว เพราะเล่าเปียวถือนโยบายสันติ มีกองทัพก็แค่เพียงปกป้องตนเองเท่านั้นสุดท้าย โจโฉกำจัดอิทธิพลตระกูลอ้วนจนหมดรวบรวมแผ่นดินทางเหนือได้สำเร็จ จึงเคลื่อนทัพมาบุกแคว้นเกงจิ๋ว เล่าเปียวซึ่งอยู่ในวัยชราและกำลังเจ็บป่วย
เมื่อได้ยินข่าวการเคลื่อนทัพลงใต้ของโจโฉ ก็มานึกเสียใจที่ไม่ฟังเล่าปี่ตั้งแต่ครั้งนั้น จากนั้นไม่นานเล่าเปียวก็สิ้นใจตายด้วยความทุกข์…
ในบรรดาผู้นำในสามกีก เล่าเปียวนับว่าเป็นผู้นำที่มีคุณธรรม ปกครองบ้านเมืองอย่างสงบสุขมาโดยตลอด ทว่าความผิดพลาดของเขาคือ “การยึดแนวสันติในห้วงเวลาสงคราม” เขามีความเชื่อว่า หากต่างคนต่างอยู่ก็ไม่น่าจะมีอะไร แผ่นดินก็สงบสุข ประชาชนก็ไม่ต้องลัมตายความคิดของเล่าเปียวนับว่าดีมาก (โลกสวยดีมาก) แต่มันไม่ถูกจังหวะและเวลา เล่าเปียวมโนว่าหากเราไม่ทำเขา เขาก็จะไม่ทำเราฉะนั้นอยู่เฉย ๆ ดีกว่า
ทว่าสงครามมันไม่ใช่ เพราะถ้าคุณไม่รุกเขาสักวันเขาก็จะรุกคุณ เช่นเดียวกับที่เล่าเปียวไม่รุกโจโฉ ไม่ได้หมายความว่าโจโฉจะไม่บุกเมืองเล่าเปียว
ข้อสรุปแนวคิดจากเรื่องนี้
ผู้ประกอบการหลายคนชอบคิดแบบเล่าเปียว เรามีส่วนแบ่งการตลาดแต่นี้พอแล้ว ไม่จำเป็นต้องรุกตถาตเพิ่ม ใช้แต่กลยุทธ์รักษาตลาดก็น่าจะพอ ทว่าคู่แข่งของคุณไม่ได้คิดเช่นนั้น เพราะนี่คือสงครามธุรกิจมันคือการแข่งขันไม่ใช่การกุศล การแย่งชิงส่วนแบ่งการตลาดจึงเป็นเรื่องปกติของการค้า ถ้าคุณไม่รุกไปข้างหน้า ไม่พัฒนาตนเอง ไม่ต้องรอให้คู่แข่งมาชิงส่วนแบ่งการตลาดหรอกครับ ถึงเวลาลูกค้ากี่โบกมือลาไปจากคุณ
จริงอยู่ แม้คุณจะรักสันติหรือเหนื่อยกับการแข่งขัน แต่ห้ามหยุดพัฒนาเด็ดขาด อย่างนัอยคุณต้องแข่งกับตนเอง ไม่ใช่เพื่อชัยชนะแต่เพื่อไม่ให้มีสภาพเดียวกับเล่าเปียว
———————————–
หนังสือ : อยู่อย่างฉลาด อยู่อย่างสามก๊ก
ผู้แต่ง : เปี่ยมศักดิ์ คุณากรประทีป-
สั่งหนังสือได้ที่ : https://bit.ly/3zu6Llk
บทความน่าอ่าน