เภทภัยจากของฟรี คนจำนวนมากชื่นชอบของฟรี เพราะคิดว่าไม่ต้องเสียเงิน แต่จะมีสักกี่คนที่คิดได้ว่า ของฟรีบางทีก็มีเบื้องหลัง บางครั้งอาจนำเภทภัยมาให้เราโดยไม่รู้ตัว
เนื้อหาจากสามก๊ก
หลังจากขับไล่ทัพโจโฉออกจากแดนใต้แล้วก็ถึงเวลา “แบ่งเค้ก” จัดสรรผลประโยชน์ ฝ่ายกังตั้งลงทุนมากก็สมควรได้มาก ในขณะที่ฝ่ายเล่าปี่ลงทุนไม่เยอะก็ควรได้ตามอัตราส่วน ทว่านั่นเป็นความคิดของคนธรรมดา
แต่สำหรับพันธมิตร “ซุน-เล่า” บอกเลยว่าไม่ใช่ จิวยี่ต้องการยึดเกงจิ๋วทั้งหมด ส่วนขงเบ้งก็ต้องการเช่นเดียวกัน เป้าหมายแรกที่ทั้งคู่ต่างจ้องมองชนิดตาเป็นมันคือเมืองลำกุ๋น เมืองสำคัญซึ่งเป็นยุทธศาสตร์ การทหารของแคว้นเกงจิ๋ว
แม้จิวยี่จะอยากได้แต่อีกด้านก็อยากทำลายกองทัพเล่าปี่ให้หมดสิ้น เพราะเขาเชื่อว่าเล่าปี่และขงเบ้งคือภัยตัวจริง เมื่อได้ข่าวว่าเล่าปี่จะยกทัพไปยึดเมืองลำกุ๋น จิวยี่จึงแสร้งทำตนเป็นพันธมิตรที่แสนดีของกังตั้งด้วยการสนับสนุนให้เล่าปี่และขงเบ้งยกทัพไปเมืองลำกุ๋น เพราะเมืองลำกุ๋นมีไพร่พลถึง 2 หมื่นคน ทั้งยังมีโจหยินเป็นแม่ทัพเฝ้าเมือง
ในขณะ เล่าปี่มีไพร่พลเพียงหมื่นเดียวจิวยี่จึงมอบเสบียงให้เล่าปี่ เพื่อสนับสนุนให้ออกศึก แต่แท้จริงเป็นการยุให้เล่าปี่เคลื่อนทัพไปตาย เนื่องจากการตีเมืองใหญ่อย่างลำกุ๋นต้องมีไพร่พลมากกว่าในเมือง 3 เท่า หรือประมาน 5 หมื่นถึง 6 หมื่น ฉะนั้น หากเล่าปี่เคลื่อนทัพ ย่อมไม่ต่างจากเอาไข่ไปกระทบหิน…
ข้อสรุปแนวคิดจากเรื่องนี้
คุณผู้อ่านครับ การที่จิวยี่มอบเสบียงให้เล่าปี่อย่างมากมาย ดูผิวเผินเหมือนจิวยี่เป็นพันธมิตรที่แสนดี มอบเสบียงตั้งมากมายให้เล่าปิ่เป็นทุนรอนในการออกศึกโดยไม่คิดมูลค่าอะไร
แต่ในความเป็นจริงมันคืออุบาย “ช่อนดาบในรอยยิ้ม” ตามแบบฉบับของจิวยี่ ที่ทำทีเหมือนว่าจะช่วยเหลือสนับสนุนแต่ต้องการกำจัดเล่าปี่และขงเบ้ง โดยยืมมือโจหยินแม่ทัพผู้เฝ้าเมืองลำกุ๋นเมื่อฝ่ายเล่าปี่เพลี่ยงพล้ำ จิวยี่ก็จะปฏิบัติการขั้นที่สองทันทีนั่นคือ การเคลื่อนทัพเข้ากวาดลัางทัพเล่าปี่ให้หมดสิ้น
แง่คิดที่ผมได้จากตอนนี้นอกจากเรื่องซ่อนดาบในรอยยิ้มนั่นคือ การเตือนให้ระวังเรื่องของพรี เพราะในโลกนี้ไม่มีอะไรได้มาฟรี สรรพสิ่งมีตันทุนไม่ว่าจะเป็น เงิน วัสตุ แรงงาน หรือแม้แต่เวลา เมื่อทุกอย่างมีต้นทุนย่อมมีมูลค่าในตัวของมัน การให้ฟรีแท้ที่จริงย่อมต้องมีวาระแอบแฝง เหมือนจิวยี่ที่มอบเสบียงให้เล่าปี่ฟรี ที่เพื่อต้องการให้เล่าปี่เคลื่อนทัพ ชีวิตจริงก็เช่นกันครับ
ในทางเศรษฐศาสตร์จึงเชื่อว่า “ของฟรีไม่มีในโลก” ยกเว้นความรักของพ่อแม่ที่มีต่อถูก นอกนั้นล้วนมีวาระซ่อนเวัน บางวาระเป็นเรื่องดีสร้างสรรค์ แต่บางวาระกลับเป็นเภทภัยถึงขั้นมหันตภัย บางคนลงทุนทำดีกับคุณก็เพื่อหวังที่จะกำจัดคุณให้พ้นทางเพราะคุณเป็นคนเก่งจนไม่รู้ว่าจะหาวิธิการใดมาเล่นงาน
นอกจากซ่อนดาบในรอยยิ้ม แสรังทำติเพื่อให้คุณตายใจ เมื่อคุณตายใจก็ย่อมไว้ใจในมิตรภาพ จากนั้นก็หาจังหวะแทงหลังหรือไม่กี่เลื่อยขา สุดท้าย กว่าที่คุณจะรู้ตัวก็อาจสายไปเสียแล้ว ที่บอกเช่นนี้ไม่ได้อยากให้ทุกคนมองโดกในแง่ร้าย ทว่าใจคนหยั่งยาก อย่างไรป้องกันก็ดีกว่าแก้ไข ฉะนั้นหากใครมอบของพรีให้คุณก็จงหาวาระของเขาให้เจอ หากสร้างสรรค์ก็จงรีบสานไมตริ แต่ถ้าดูแล้วมีเภทภัยก็ขอให้ค่อย ๆ ถอยห่างออกมา
———————————–
หนังสือ : อยู่อย่างฉลาด อยู่อย่างสามก๊ก
ผู้แต่ง : เปี่ยมศักดิ์ คุณากรประทีป-
สั่งหนังสือได้ที่ : https://bit.ly/3zu6Llk
บทความน่าอ่าน