เพราะขี้เกียจก็เลย…ไม่ไปสาย
การไปสายหรือการรีบร้อนออกจากบ้านในเวลากระชั้นชิดเป็นเรื่องที่ยุ่งยากเกินไปมากจริงๆ
อย่างแรกเลยคือการเสียมารยาทต่ออีกฝ่ายที่ปล่อยให้เขารอและการพบกันในวันนี้ก็จะเริ่มต้นด้วยคำขอโทษ ไม่ดีในแง่ของความรู้สึก และแน่นอนว่าการเจรจาต่อรองก็คงจะเป็นไปได้ไม่ดี
มีแต่ความเครียดหากเราไปไม่ทันเวลาขึ้นเครื่องบิน ขึ้นรถไฟ หรือเวลาที่หนังจะเริ่มฉาย ไม่มีเรื่องดีเลยสักอย่าง เหมือนเวลาที่นัดแล้วไม่เจออีกฝ่าย นอกจากนี้ พอดูท่าว่าจะไปเลยรีบวิ่งจนเหงื่อตก ค่อนข้างเป็นเรื่องยุ่งยากทีเดียว
สรุปก็คือ เมื่อเทียบกับความยุ่งยากที่ต้องรีบเตรียมตัวรีบออกจากบ้านแล้ว ความยุ่งยากที่เกิดจากการไปสายนั้นมีเยอะกว่ามากมายมหาศาล
ดังนั้นผมจึงไม่ไปสาย
เวลามีนัดก็จะพยายามออกจากบ้านให้เร็วที่สุดเพื่อให้สามารถรับมือกับปัญหาที่อาจเกิดขึ้นได้ อย่างเช่นรถติด
ต่อให้ไปถึงเร็วเกินไปจนต้องนั่งรอก็ไม่เป็นไร
หากได้เตรียมตัวสำหรับ “เวลาว่าง” อย่างพกหนังสือหรือสมุดจดศัพท์ติดตัว เวลารอก็จะเป็นเวลาลงทุนกับตัวเองไปด้วยเลย ถ้าใช้เวลารอไปกับ “การรอ” อย่างเดียวก็จะรู้สึกเสียเปล่า
เพราะขี้เกียจก็เลยออกเดินทางในเวลากระชั้นชิด เป็นการกระทำที่ใช้เวลาอย่างไม่มีประสิทธิภาพ และทำให้เหน็ดเหนื่อยทั้งทางใจและกาย
ไม่ได้ทำเพื่อคนอื่น แต่พยายามไม่ไปสายเพื่อตัวเองในอนาคตกันเถอะ
หนังสือ : เพราะขี้เกียจวุ่นวาย ชีวิตเลยสบายแบบนี้
ผู้แต่ง : นะโอะยุกิ ฮนดะ
แนะนำบทความที่น่าสนใจ
- [สรุป+ไอเดีย] การเงินของ พ่อรวยสอนลูก
- สร้าง Passive Income สไตล์มนุษย์เงินเดือน [ฉบับละเอียด]
- [แชร์เทคนิค+How to] เริ่มต้นทำงาน ออมเก็บเงินอย่างไรให้ได้ 100,000 บาท ไวๆ