ผู้นำที่ฉลาดต้องกล่าวขอโทษเป็น คนเรายิ่งตำแหน่งสูงเท่าไหร่โอกาสที่จะพูดคำว่า “ขอโทษ” ย่อมยากขึ้นเท่านั้น แม้ว่าตนเองจะทำผิดพลาดแต่ก็มักไม่ยอมรับว่าผิด เพราะบางทีศักดิ์ศรีค้ำคอ ทำให้กัมคอลงต่ำไม่ได้
เนื้อหาจากสามก๊ก
ชุนกวนสั่งปลดจิวยี่จากตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ชนิดสายฟ้าพาด ทั้งยังแสดงความไม่พอใจที่เหล่าขุนพลออกมาคัดค้าน ถึงขนาดจะสั่งประหารเรียงตัวเนื่องจากโทสะบดบังสติ เล่าฮูหยินหรือง่อก๊กไถ้เห็นพฤติกรรมขาดสติของลูกชายจึงให้โอวาทเตือนสติ พร้อมแนะนำให้ซุนกวนแต่งตั้งจิวยี่เป็น
แม่ทัพใหญ่เหมือนเดิม
พอซุนกวนได้ฟังที่แม่พูดจึงตาสว่าง ทั้งเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเพียงเพราะโทสะจึงทำให้เกิดความแตกแยกขึ้นภายในเมือง ซุนกวนจึงรีบเดินทางไปบ้านจิวยี่ เพื่อนำตราตั้งไปมอบให้ด้วยตนเองจิวยี่เห็นซุนกวนมาด้วยตนเองจึงรีบออกมาคารวะ
ซุนกวนเห็นจิวยี่จึงพูดว่า “ดูเหมือนว่าท่านยังโกรธข้า ตราแม่ทัพใหญ่ข้าคืนให้ท่านแล้ว ท่านอยากรับก็รับไว้ แต่ถ้าไม่อยากรับก็ยิ่งต้องรับ เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นความผิดของข้าเอง ท่านเป็นเพื่อนกับพี่ชายข้า ตอนท่านพี่ข้ามดินแดนมากังตั๋งรบกับข้าศึก เรามีเพียงแค่พันกว่าคน ท่านจึงพาคนในครอบครัวและลูกน้องของท่านมาช่วยทำศึก หากไม่มีท่านก็คงไม่มีกังตั๋งของตระกูลซุนในวันนี้
“ก่อนตายพี่ชายข้าบอกว่า หากมีสิ่งใดเกิดขึ้นการภายในให้ถามเตียวเจียว ส่วนการภายนอกให้ถามจิวยี่ ท่านคือบุคคลสำคัญของง่อก๊ก เรื่องที่เกิดขึ้นคือความผิดของข้าที่ลืมคำสั่งเสียของพี่ใหญ่”
พูดจบซุนกวนจึงโค้งคารวะจิวยี่ พอจิวยี่เห็นเช่นนั้นก็ตกใจ รีบคุกเข่าขอขมาเจ้านาย ซุนกวนก็รีบพยุงจิวยี่ขึ้นมาแล้วกล่าวว่า “แม้เราจะเป็นนายกับบ่าวแต่แท้จริงคือพี่น้อง ข้าอายุยังน้อยด้อยประสบการณ์ หากทำอะไรผิดพลาดท่านจะไม่ให้อภัยเลยหรือ”
จิวยี่เห็นท่าทางและความจริงใจของซุนกวนทำให้เขาหายโกรธเจ้านาย ทั้งยังพร้อมที่จะกลับเข้ารับตำแหน่ง ทำงานเพื่อตระกูลซุนและกังตั๋งด้วยความเต็มใจ…
ผู้นำแบบซุนกวนมีน้อยครับ และไม่ใช่น้อยธรรมดาแต่น้อยมากเพราะผู้นำส่วนใหญ่เมื่อทำอะไรผิตพลาดก็จะไม่เอ่ยปากขอโทษกับทีม
ข้อสรุปแนวคิดจากเรื่องนี้
หากไม่จวนเจียนจริงๆ เราจะไม่ใด้ยินคำว่า “ขอโทษ” ออกจากปากเหตุที่เป็นเช่นนั้นเพราะผู้นำจำนวนมากมีความเชื่อว่า การขอโทษมันทำให้เสียฟอร์ม การขออภัยทำให้เสียหน้า ทำให้เครดิตความน่าเชื่อถือลดลง ทำให้ลูกน้องเหลิงหรือได้ใจ
ทว่านั่นเป็นมุมมองที่พวกเขาคิดกันเอง อย่าลืมนะครับว่า ผู้นำก็คนธรรมตาที่มีหน้าที่ในการนำทีมไปสู่ความสำเร็จ บางครั้งการนำก็ต้องมีผิดพลาตบ้างซึ่งเป็นเรื่องปกติของการทำงาน ไม่มีใครที่ไม่เคยผิดพลาด นอกจากคนผู้นั้นไม่เคยทำอะไรเลย
ความผิดพลาดเป็นเรื่องธรรมชาติ แต่สำหรับผู้นำต้องพลาดให้น้อยที่สุด เพราะทุกความผิตพลาตมักซ่อนต้นทุนเอาไว้เสมอ ทว่าเมื่อพลาดไปแล้วก็ควรที่จะขอโทษหรือขออภัยทึมงาน แต่ต้องทำอย่างสอดคล้องกับกาลเทศะ หากมองข้ามคำว่ากาลเทศะจ้องแต่จะแสดงความจริงใจ แทนที่จะกลายเป็นเรื่องดี อาจกลับกลายเป็นการทำลายขวัญกำลังใจของคนในทีม ฉะนั้นการที่ผู้นำกล่าวขอโทษจึงเป็นเรื่องที่ดีแต่ต้องดูกาดเทศะที่เหมาะสมของเขา
———————————–
หนังสือ : อยู่อย่างฉลาด อยู่อย่างสามก๊ก
ผู้แต่ง : เปี่ยมศักดิ์ คุณากรประทีป
สั่งหนังสือได้ที่ : https://bit.ly/3zu6Llk
บทความน่าอ่าน